De gebouwen

De groep heeft op vele plaatsen in verschillende gebouwen de opkomsten gehouden. Eerst op de Noordvest, toen in de Lange Nieuwstraat (bij een leidster thuis), vervolgens op de Nieuwstraat 12, wat nu theater „de Teerstoof" is. Toen weer naar de Lange Haven. Daarna kregen we eindelijk een eigen groepshuis aan de Vijfsluizen. Toen we van de gemeente ook daar weg moesten konden we intrekken in ons huidige gebouw: 't Koetshuis.

Gebouw 'de Teerstoof', met enkele jaren lang een zolder ingericht voor het NPG Schiedam.

Vroeger een zolder vol padvindsters, tegenwoordig een theater.

In de eerste jaren na de oprichting was er nog helemaal geen sprake van een eigen gebouw. Opkomsten werden bij stafleden thuis gehouden of gewoon ergens buiten. De eerste vaste plek was aan de Noordvest waar de zolderkamer van een staflid werd ingericht met wat padvindstersattributen. Het verlangen naar een echt eigen onderkomen groeide met de belangstelling voor de "meisjespadvinderij".

In 1947 huurde men nog enkele lokalen in een school in de Nieuwstraat. Overdag werd hier les gegeven en in het weekend waren de Padvindsters actief. In de nieuwstraat op nummer 12 kon men uiteindelijk een eigen kamer krijgen in het gebouw dat tegenwoordig als theater "de Teerstoof" in gebruik is.
Alle opkomsten van alle verschillende speltakken van zowel de Tono-groep als de Ravo-groep werden hier na- en soms zelfs door elkaar gehouden. De oudste gevonden huurrekeningen dateren van 1947.Helaas waren er voor dit gebouw andere plannen en moest het Nederlands Padvindsters Gilde, afdeling Schiedam ook hier weer ruimte maken.

Een eigen gebouw

Bij het terrein Vijfsluizen bleek nog een boerderij leeg te staan. Deze boerderij was bovendien niet al te ver van de stadsgrenzen van Schiedam en Vlaardingen verwijderd, Het adres, Vlaardingerdijk 5², was echter wel in Vlaardingen wat ons tot een Vlaardingse groep maakte. Vanaf 1953 was dit ons onderkomen. De boerderij werd gedeeld met het Schotse Vendel, een jongensgroep van de Katholieke Verkenners. Het linkergedeelte was netjes voor de jongens, het rechtergedeelte voor de meisjes.

Eindelijk ruimte om het spel van Scouting te spelen.

De Padvindersboerderij aan de vijfsluizen met de Tono-groep, de Ravo-groep en het Schotse Vendel.

Hoewel de Tono-groep en de Ravo-groep officieel aparte groepen waren, functioneerden ze als één geheel: de afdeling Schiedam van het NPG. De groepen bestonden in deze tijd uit 6 speltakken: twee Kabouterkringen (de Kamo-kring van de Tono en de Glimwormpjeskring van de Ravo), een Juniorenvendel (Oerwoudvendel), een Seniorenvendel (Sterrenvendel), de Pioniersters en een gezamenlijke meisjesband. Na de fusie tussen de Ravo-groep en de Tono-groep in 1960 is deze band een tijdlang onderdeel geweest van de Tono-groep waarna ze zelfstandig verder is gegaan als de Ravo-Padvindstersband. Dit is tegenwoordig een zelfstandige groep, de Ravo-band, en altijd in Vlaardingen gebleven. De boerderij was dus een prima speelplek voor de beide groepen met de band. Helaas gooide de gemeente hier na een aantal jaren roet in het eten en moesten we ook uit de boerderij vertrekken.

Samen met het Schotse Vendel

Even dreigde de groep een zwervend bestaan te moeten leiden. In 1963 huurden we afwisselend zalen van de huishoudschool aan de Prins Mauritsstraat en de Westerkerk. Uiteindelijk werd in 1964 een gebouw aan de Lange Haven gevonden. Het Schotse Vendel en de inmiddels gefuseerde Tono/Ravo-groep konden terecht in het pand op nummer 57.

Hoewel beide groepen Padvindersgroepen waren, bleven de contacten uiterst beperkt. De verschillen tussen de jongens van het Schotse Vendel en de meisjes van de Tono/Ravo-groep bleken toch wel erg groot. Bovendien was het Schotse Vendel aangesloten bij de Katholieke Verkenners en de Tono/Ravo-groep was onderdeel van het open Nederlands Padvindsters Gilde. Een volledig eigen onderkomen bleef dan ook het doel.

Voormalige boerderij

Na veel zoeken en onderhandelen met de gemeente kregen we dan uiteindelijk het aanbod het voormalige koetshuis van boerderij Landvreugd te betrekken. Toen we gingen kijken zagen we niet 't Koetshuis zoals dat er nu ligt, maar een vieze vuile, jarenlang niet gebruikte stal.

De hooibergen zijn inmiddels verwijderd.

Boerderij Landvreugd aan voor- en achterzijde voor onze intrek. Boven-links en beneden-rechts is 't Koetshuis te zien.
Beide foto's copyrights Arie Bijl 2000. Verboden te vermenigvuldigen zonder toestemming van de auteur. Bron: 'Toen was Kethel nog een dorp, herinneringen van een boerenzoon, ISBN 90-70450-30-5', een alleraardigst boekje van Arie Bijl dat we zeker aanraden om eens te lezen.

Het Koetshuis is de voormalige rijtuigen- en paardenstal van herenboerderij Landvreugd, gebouwd in 1905 door de heren van Bol'es op de plek waar voorheen ook een boerderij Landvreugd stond. Geheel passend bij de groep lag een gedeelte van de landerijen in Kethel en Spaland (tegenwoordig Schiedam) en een deel in Vlaardingen-Ambacht.

Tegenwoordig ligt deze boerderij in de wijk Groenoord/Kethel en vormt daarmee een ideale lokatie voor onze Scoutinggroep. In het huidige gebouw is de oorspronkelijke functie nog duidelijk terug te vinden. Zo kan je aan de ramen van het lokaal beneden links zien dat dit vroeger de rijtuigenstalling was, het lokaal beneden rechts was de paardenstal en de bovenverdieping werd gebruikt voor de tuigage en het onderhoud van de rijtuigen. Het deel aan de achterzijde van het gebouw dat nu wordt gebruikt door de Huppelveldkolonie en het magazijn lijkt later aangebouwd en werd gebruikt als varkensstal. De gehele achterzijde was toen één doorlopend geheel.

't Koetshuis

Met de hulp van stafleden, bestuur en een aantal ouders werd de schoonmaak aangepakt. Er werden drie lokalen ingericht: één voor de Kabouters van de Glimwormpjeskring (beneden links), één voor de Junior Padvindsters van het Oerwoudvendel (boven links) en één voor de Kabouters van de Kamokring (boven rechts). De senioren van het Sterrenvendel vonden een plekje op het zoldertje in het lokaal van het Oerwoudvendel. Oliekachels werden aangeschaft en de gaten in het dak zo goed mogelijk gedicht. Ook twee doorgangen op de bovenverdieping naar de stal werden dichtgemetseld. Op 23 februari 1967 konden we eindelijk ons nieuwe gebouw betrekken.

Nog geen drie jaar later is de schrik groot als de brandweercommandant besluit dat de bovenverdieping gesloten moet worden vanwege brandgevaar. De brandweer wil of kan echter niet duidelijk aangeven welke eisen ze stellen aan deze verdieping. Een lange briefwisseling is het gevolg, welke resulteerd in het verder opknappen van de bovenverdieping en de plaatsing van een brandtrap. 1972 is een bewogen jaar: de gasleiding wordt doorgetrokken naar het gebouw, de oliekachels worden verwijderd en de hooiberg naast het gebouw wordt afgebroken. In 1973 kan de bovenverdieping dan eindelijk weer in gebruik worden genomen.

De grote renovatie

In 1991 kreeg de groep eindelijk van de gemeente de lang begeerde toestemming om een groter deel van 't Koetshuis te gaan gebruiken. Het gaat dan om het lokaal beneden rechts, het huidige staflokaal, en de achterzijde van het gebouw waar nu het Beverlokaal en magazijn liggen.
De nieuw verkregen delen zijn dan echter absoluut niet geschikt om te gebruiken als speel- of opslagruimte. Een grote verbouwing is het gevolg. Tegelijkertijd moet het gebouw op een aantal punten grondig worden gerenoveerd. Opnieuw wordt door staf, bestuur en ouders een grote klus aangepakt die moet resulteren in een betere speelomgeving voor haar leden. Tijdens deze verbouwing/renovatie wordt in het nieuw verkregen deel aan de achterzijde een lokaal ingericht voor de Bevers, het lokaal waar ze nu nog zitten. In het vrijgekomen lokaal boven rechts nemen de Explorers hun intrek. Het zoldertje wordt bij het lokaal van het Oerwoudvendel getrokken en tenslotte worden het nieuw verkregen staflokaal en magazijn ingericht.

't Koetshuis zoals we het kennen op een foto uit 2000.

De gehele verbouwing en renovatie is opgezet als een 5-jarenplan. De eerste fase, het in gebruik nemen van de nieuw verkregen delen, is in 1992 afgerond, precies 25 jaar nadat de Tono-groep introk in 't Koetshuis. Daarna volgden de renovatie van het nieuwe staflokaal, de keuken en de toiletten en tenslotte van alle speltaklokalen. Op 19 maart 1994 wordt 't Koetshuis feestelijk heropend door wethouder Bart de Leede, hoewel het dak dan nog moet worden vervangen. Deze klus weten we uiteindelijk in 1998 te klaren.

Uitbreidingen

Al sinds de renovatie leeft de wens om in het lokaal van de Bevers, aan de achterzijde van het gebouw, voor wat meer zonlicht te zorgen. Tegelijkertijd wordt naar het opslaglokaal van de tuiniers gekeken als lokaal voor de nieuwe Redekestam die in 2002 is opgericht. Als dan ook nog blijkt dat de toegang naar het beoogd stamlokaal er voor zal zorgen dat het Beverlokaal kleiner wordt, is de keuze snel gemaakt: het vrijwilligerslokaal en het Beverlokaal worden omgewisseld. Samen met enkele ouders wordt in de kerstvakantie het staflokaal leeggehaald en omgebouwd als Beverlokaal. Op 11 januari 2003 wordt het nieuwe lokaal heropend.

Terwijl iedereen hard aan het klussen is blijft de Stichting Scouting Tono bezit om een lokaal voor de nieuwe Redekestam te regelen. In eerste instantie worden de Pivo's ondergebracht in een gesponsorde keet. Het overleg met de tuiniers wordt opgestart om te overleggen of het mogelijk is hun opslaglokaal te gaan gebruiken voor de groep. De tuiniers willen dit wel, als er maar een andere opslag komt, dichter bij hun tuintjes. Het volgende obstakel is de gemeente. Bouwtekeningen, een Plan van Aanpak en de toestemming van de tuiniers worden bij de gemeente ingeleverd. Gelukkig komt in januari 2003 de felbegeerde toestemming. Bouwvergunningen worden aangevraagd, begrotingen gemaakt en fondsen aangeschreven. Voor de zomer van 2003 moet de nieuwe opslag van de tuiniers gereed zijn en na de zomer het nieuwe stamlokaal.

Ik heb een uitbreiding of wijziging voor de geschiedenis

Als lid, ex-lid of bekende van de Scouting Tono-groep heb ik nog informatie of afbeeldingen dat interessant kunnen zijn voor het verhaal over de geschiedenis van de groep.